28.01.02.

Leitiš ljóssins.

Glešilegt įr og megi framtķšin koma meš žį birtu sem žiš žurfiš vegna žess aš žiš žurfiš hana.

Žiš žurfiš aš leita ljóssins, žiš žurfiš öll aš trśa aš ljósiš bśi innra meš ykkur. Žiš žurfiš aš skilja aš ef lķkami ykkar er tekinn fyrir, er hann musteriš ykkar. Kęrleikurinn bżr ķ hjarta allra, žaš eina sem žarf aš skilja gagnvart sjįlfum sér, svo aš žetta musteri, sem lķkaminn ykkar er, blómstri. Og verši žaš musteri sem žiš ętlušuš ykkur įšur en žiš komuš til jaršarinnar.

Ég segi žaš eina, vegna žess aš žaš, sem ķ sjįlfu sér žarf, er aš halda ķ jįkvęšnina. Setja sig hvar og hvenęr sem er, hvaš sem kemur ķ fang hverju sinni. Žį žarf aš taka af jįkvęšni gagnvart öllum žeim vandamįlum sem til ykkar koma. Vegna žess aš ef litiš er į öll mįl sem til ykkar koma jįkvęšum augum, er ekki hęgt, aš lķta į žau, sem vandamįl, heldur mįl sem žurfi aš leysa.

Žaš er oft sagt og hefur veriš talaš um hér į žessu tungumįli "Aš hver sé sinnar gęfu smišur" Žaš er raun og veru žaš sem er. Aš žaš er hver sinnar gęfu smišur. Og ekki hęgt aš tala um aš annar taki fram fyrir hendurnar į ykkur, og bśi til ykkar gęfu aš ykkur forspuršum. Žetta er aš lķša undir lok.

Žó aš žaš séu einstakir stašir hér ķ heimi, sem eru ennžį žannig, aš menn taki sér žau völd hendur, aš rįšskast meš maneskjur og lķf žeirra.

Žetta er fyrsta breytingin, sem mun verša į žessu įri, og mun verša algjör mjög seint į žvķ nęsta.

Aš žaš lętur ekki nokkur mašur rįšskast meš sig.

Hlaupa meš sig, eša segja honum hver hann er. Vegna žess aš žaš getur enginn sagt ykkur, hver žiš eruš, nema žiš sjįlf. Žannig lķta mįlinn śt, og žannig verša žau, og žannig munu žau svo alltaf verša.

Žetta vil ég segja ykkur til aš byrja meš.

Og mundi ég vilja spyrja ykkur?

Hvaš ętliš žiš aš gera?

Hvert stefniš žiš?

Žaš er mjög mikilvęgt, aš žiš įkvešiš ykkar stefnu. Og hversu langt skal halda.

Og hvert skal žį ekki halda.

Ef mįlin standa žannig.

Vegna žess, aš žiš žurfiš aš stinga śt ykkar stefnu, og halda henni. Žó aš żmislegt valdi žvķ, aš žiš žurfiš aš taka einhverja króka į leišinni, en žaš er žį bara vegna žess, aš žiš žurfiš aš lęra eitthvaš meš žeim krók, eša skilja eitthvaš.

En stefnan žarf aš verša įkvešinn, žannig aš halda sé hęgt af staš.

Hęgt segi ég vegna žess, aš žaš žarf aš gerast hęgt, en af stefnufestu.

Žiš žurfiš alla žį hjįlp, sem ķ kringum ykkur er, til aš halda ykkar leiš til aš halda sjó.

Žaš er öll ykkar hjįlp į bak viš ykkur. Žiš tókuš alla žį hjįlp sem žiš žurfiš og munuš žurfa meš ykkur. Žaš eina žarf er aš leita hennar og finna hana.

Žaš eru hlutir ķ dag, sem eru aš skipta ykkur mįli.

Sem eru žannig settir upp aš žeir skipta ykkur minna mįli eftir einhvern tķma.

Žessir veraldlegu hlutir munu ekki verša fórn eftir einhver misseri. Žeir munu skipta minna og minna mįli. Žar til aš žaš eina sem mun skipta mįli er aš lķša vel.

Finna kęrleikann ytra sem hiš innra.

Žaš er žaš sem mankyniš stefnir aš, og žaš er žaš sem žaš mun nį ef žaš stingur śt sżna stefnu.

Megi Ljósiš hjįlpa ykkur Ljósberum heimsin aš stinga śt ykkar stefnu.

Lantó, Stjórnandi į 2. geisla