23.11.01.

Framhald Marķu.

Žaš hefur veriš talaš svolķtiš inn į jįkvęšni, ég ętlaši aš setja inn svolķtiš framhald, af žvķ sem ég kom meš fyrir nokkrum misserum.

Žaš er žegar skilningur er kominn, hjį einstaklingurinn į žvķ, hvaš jįkvęšni er.

Žį žarf aš skiljast, aš žaš er żmislegt ķ kringum hvern og einn, sem žarf aš skynja inn sem jįkvęšni.

Žaš žarf ķ raun og veru ekkert annaš, en aš ganga ķ genum lķfiš, og sjį feguršina ķ kringum sig.

Sjį hversu fallegt lķfiš er. Žvķ aš um leiš og mašur geislar frį sér jįkvęšni, geislar mašur frį sér kęrleikanum.

Hann hefur įhrif į allt ķ kringum ykkur.

Grasiš sem žiš gangiš um veršur gręnna, blómin sem žiš horfiš į verša fljótari aš blómstra.

Allt lķfiš veršur einfaldara, allt lķfiš er allt fljótara aš blómstra, og žiš sjįlf opniš ykkar kórónu munn fyrr.

Ef kęrleikurinn nęr aš komast aš ykkur, opna hjartaš ykkar, og streyma žar ķ gegn, vinnur hann sjįlfur og hjįlpar ykkur aš finna žaš, sem ykkur ber aš vinna į hverju sinni.

Hann hjįlpar ykkur aš takast į viš žaš, sem upp kemur hverju sinni, hann veitir ykkur hjįlp, hann veitir ykkur huggun.

Hann er.

Hann veršur.

Hann er uppruni ykkar.

Hann er žaš sem žiš munuš verša.

Žvķ kęrleikurinn er eitt ķ öllu.

Eina sem aš žarf, er skynja jįkvęšnina, skynja flęšiš.

Gefa žvķ sinn tķma til aš vinna.

Vinna į žeim sįrindum sem upp koma hverju sinni.

Veita sjįlfum sér žann kęrleik aš mega lķša vel.

Veita sjįlfum sér žann kęrleik aš fį aš huggast.

Žaš er segja leyfa sjįlfum sér aš blómstra.

Eins og allt lķfiš gerir.

Žaš eru žiš kominn til aš gera, žiš eruš kominn til aš lįta ykkur lķša vel, į ykkar forsendum, žiš eruš kominn til žess aš blómstra.

Žiš komiš inn sem lķtiš frę. Žiš hafiš meš ykkur žaš, sem žarf til aš lįta vökva og gróšursetja žetta frę.

Žegar žaš vexs śr grasi er allt ķ kringum ykkur til žess aš žetta frę nįi aš blómstra.

Žvķ allt sem žarf er kęrleikurinn.

Žiš hafiš allt žaš meš ykkur, sem žiš žurfiš fyrir ykkar blóm.

Žegar žiš hafiš opnaš į žessa hluti, opnaš fyrir kęrleikanum.

Žį veršur įrstķšin ašeins ein.

Hśn veršur ljós.

Hśn veršur ykkar eigiš ljós allan įrsins hring.

Ykkar jafnvęgi.

Ykkar skilningur.

Ykkar viska.

Ykkar einstaka lķf.

Ykkar einstaki lęrdómur, sem žiš dragiš af lķfinu.

Žaš er ykkar skilningur.

Žaš er ykkar viska.

Og žaš er Žetta, sem aš ykkur vantar til žess, aš ykkar blóm nįi aš blómstra, Og skarta sķnu fegursta.

Marķa Mey