26.02.01.

Hvers leitar žś hjį mišlum?

Žegar fólk fer til mišla žį er afskaplega misjafnt hvers žaš leitar, sumir leita leišsagnar ķ žvķ sem žaš er aš gera til aš aušga anda sinn, ašrir leita aš žvķ hvernig žaš getur fundiš peningalega hagsęld, en ašrir aš žvķ hvaš žeir eigi aš gera nęst.

Žegar viš horfum į žessa hluti śr fjarlęgš žį sjįum viš mjög aušveldlega, aš žaš getur einginn sagt okkur hvaš viš eigum aš gera nęst, en žegar viš höfum įkvešiš aš fara til mišils, fį hjį honum einkatķma, žį allt ķ einu finnst okkur aš “žeir žarna hinu-megin” hljóti aš geta sagt okkur allt sem viš erum aš velta fyrir okkur, t d um peninga, įstinna, hśsiš, en sķšann gleymum viš žvķ, sem kannski skiptir mestu mįli, eins og hvernig heilsan okkar er, hvaš viš getum gert til aš bęta lķf okkar og svo fram vegis.

Žaš sem viš getum fengiš og įvalt sendur okkur til boša, er leišsögn um žaš, sem viš erum žegar byrjuš aš framkvęma.

Hśn er žį ķ žvķ formi, aš okkur er bent į einhverja kosti sem eru ķ hverri stöšu (sem viš höfum ef til vill ekki komiš auga į).

Sķšan veršum viš sjįlf aš velja į milli.

Viš getum įvallt fengiš leišsögn um okkur sjįlf, ķ žvķ felst okkar heilsufar (tilfinningalegt og lķkamlegt) og sķšan žį hluti, sem geta hjįlpaš okkur aš rękta eigin garš, sem viš kemur žroskabraut okkar sjįlfra.

Hver er munurinn žarna į milli, mį žį spyrja?

Jś, ef viš horfum į žessa hluti śt fjarlęgš aftur, sjįum viš, aš einginn sem viršir okkur, gefur okkur fyrirmęli, sem viš sķšan eigum bara aš fylgja, en sį hinn sami er įvallt tilbśinn aš veita okkur žau bestu rįš sem hann kann hverju sinni.

Įstęša žess aš ég fęri žetta ķ tal aš žessu sinni er, aš vekja į žvķ athygli, aš hver og einn hefur sķna einginn örlagažręši ķ sinni hendi, aš žaš getur einginn annar boriš į žeim įbyrgš.

Vegna žess, aš žaš erum viš sem įkvešum hvaša fólk er ķ kringum okkur sem fulloršiš fólk, flest höfum viš upplifaš žaš, aš vera rįšlagt einhvaš en gert žveröfugt og séš sķšan aš viš hefšum betur fylgt žeim rįšum sem okkur voru gefinn, žannig erum viš įvalt aš varšveita okkar sjįlfstęša vilja.

Žaš er sķšan okkar aš įkveša hvernig viš beitum žessum vilja og hvernig viš komumst aš žeirri nišurstöšu hvaš er “rétt” viš getum notaš žį nęmi sem okkur er gefin og žannig fylkt hjartanu um žaš sem er rétt fyrir okkur eša, hlaupiš į eftir öšrum, vegna žess aš žeim geigur svo “vel”.

Žaš er žitt aš įkveša žaš, vegna žess aš žér var falinn įbyrgš į, žér sjįlfum.