Sanat Kumara bíður gott kvöld, þá erum við hér komin til að halda áfram með það efni sem við hófum að fjalla um fyrir viku síðan.

Ef við þá skoðum það sem við höfum sagt um hugarorkuna og að þetta lag standi í heildsinni um 20 metra upp yfir yfirborð jarðar, þá veljum við sem einstaklingar í grófasta laginu sem eru á 2-4 fyrir ofan yfirborð jarðar, í því dveljum við dagstaglega, á við það tökumst á hverjum dagi og það hlýtur að hafa áhrif á einstaklinginn, mannveruna sem gengur í því.

Vegna þess að ef við skoðum þetta orkulag, að þá skulum við þakka fyrir það að það er ekki nema lítill minnihluti af fólkinu sem getur myndgert fyrir sér þetta orkulag, fámennur hópur miða við jarðarbúa alla.

Þetta orkulag getur verið ef við horfum inn í það ófögur sjón ef við notum það orð, þó að allt hafi fegurð í sjálfu sér.

En það getur líka verið hlutur sem að hefur kannski meiri áhrif á okkur, en það er það að við göngum hvert fótmál, hvert skref, í þessu orkulagi og ef að við notum það að horfa til þess að við skulum segja að höndin mín sé orkustöð mannsins og við skulum staðsetja þessa orkustöð sem naflastöð og við erum að ganga um yfirborð jarðarinnar eins og við gerum í holdlegum líkamma, síðan göngum við í orku sem ég framleiði með þessari hönd við göngum í henni allan daginn, í þessari orku býr ekkert nema hugsanir um dapurleika, heift og allt það neikvæða sem maðurinn hugsar um og þessi orkustöð hún snýst stöðugt, hún er stöðugt í vinnslu og það er nánast sama hversu sterk og við byggð hún er, hversu vel er búið að vinna með hana í til þess að gera vernduðu umhverfi hverju sinni, að þegar hún gengur látlaust með þessa orku hlýtur það að eins að vera spurning um tíma en ekki hvort hún tekur inná sig þyrlana sem hún er að ganga í gegnum og þegar þeir eru einu sinni komnir inní orkustöð sem kennd er við nafla mannsins að þá eru þeir komnir með það sama inní tilfinningakerfi mannsins og þegar að tilfinningakerfið fer að takast á við þessa orku sem þá bætist ofan á eigin hugsana gang, eigin togstreitu við það neikvæða, að þá sjá það allir

rökhugsandi menn, hvað þá heldur hinir, að það hlýtur að geta orðið mjög alvarleg ástand, alvarleg togstreita innra með mörgum þeim sem eiga í hlut.

Þess vegna er það svo mikilvægt eins og farið var inná hér í upphafi þessar fundar, að setja orkusetninguna okkar inní jákvætt form, því að eftir því sem hún byggist massífari upp í jákvæðu formi, eftir því verður hún svona eins og eigum við að segja viti sem lýsir út í dimmuna í kring, eða eins og segulstál sem virkar öfugt og hrindir frá sér því sem í veginum verður.

Þess vegna er það svo mikilvægt að við leifum okkur að njóta hvers augnabliks sem við höfum í kærleika, en látum ekki neikvæðar hugsanir annarra birta það sem við viljum að sé okkar, með öðrum orðum að við höldum sjálfstæði okkar og munum það að við þurfum ávalt að mynda okkur okkar skoðun, aðrir geta veit okkur hugmyndaflæði fyrir skoðunum, en þeir geta ekki og munu aldrei geta búið til hugsanir okkar þannig að þær nýtist okkur að fullu og öllu í því sem við gerum.